ΔΙΑΓΡΑΦΗ

Ξεκίνησα να γράφω το τι με απασχολούσε τισ τελεφτέες βδομαδες ως την πρώτη έξοδο κυνδίνου αυτό το blog
Θέλω να γράψω τόσα πολλά και δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω και ξαφνικά σαν έγραφα όλη αυτη η μελαγχολία........πέρασε.....
όσα ξεκίνισα να γράφω τα έκανα διαγραφή και ξαναξεκινώ να γράφω (τουλάχιστων για σήμερα) κάτι χαρούμενο. κάτι καλο.

Άνθρωποι εκατομύρια
Ψυχές χαμένες και εξαφανισμένες πολλές
Όμως μεσα απο όλουσ αυτούς μονο λίγοι αξίζουν
Αξίες μετριμένες στα δάχτιλα.
Ίσος να είμαι ακόμη στην αρχή της ζωής μου αλλά έχω γνωρίσει πολλούσ ανθρώπους. Δέθηκα μαζί τους και η κατάληξη ήταν το απόλητο χαος.
Οι άνθρωποι που πραγματικά αξίζουν πλέον είναι λίγοι. Σε άλλους αξίζουν άνθρωποι σκάρτοι άνθρωποι που μόνο πόνο ξερουν να δίνουν.
Εσένα όμως σε γνώρισα, σε αγάπησα, δεθηκα μαζι σου. μου έδιξες κάτι άλλο. απο τα μάτια τα δικά σου γνώρισα ενα κόσμο αλιότηκο. ενα κόσμο μέσα απο τα μάτια και την ψυχή σου
και σου λέω πως ο κόσμος ο δικός σου είναι ο πιο ωρέος κόσμος στον οποίο έχω εισβάλει μέχρι τώρα. Και μέσα απο εσένα αγάπησα αυτό που αγαπάς. δάκρισα γι' αυτό που δάκρισες. Και τώρα μου χαρίζεις την ευχαρίστιση του να συνυπάρχω και εγώ ανάμεσα σε εσένα. ΌΧΙ δεν σου γράφω για να σου πω πως σε αγαπώ. Γράφω αυτο εδώ για να σου πω ενα μεγάλο ευχαριστώ. Ευχαριστώ που με άφησες να εισβάλω στην ζωή σου, που μου έδιξες τον κόσμο σου. τον κόσμο που πολλοί έχουν απο αιώνες απαγορευμένο.που με άφησες να γνωρίσω τους υπέροχουσ άνθρωπους που υπάρχουν μετρημένοι στα δάχτηλα των χεριών σου, που με άφησες να σε αποκαλέσω ΦΙΛΟ γιατί σήμερα η λέξη αυτή έχει χαθεί απο το λεξιλόγιο των ανθρόπων και μόνο μα μόνο μερικοί σαν εσένα αξίζουν να έχουν μερικούς απο αυτούς. Να προσέχεις και να την προσέχεις και εσύ . Εσύ που της πείρες τα μυαλά, δεν σε ξεχασα. Σε ευχαριστώ και εσένα. Γιατί σε ευχαριστώ? Οι λόγοι είναι αυτονόητοι νομίζω. Σου έχω εμπιστοσήνη ακόμη και αν δεν σε γνωρίζω τόσο καλα. Μπίκες στην ζωή της και την άλλαξες την έκανες να χαμογελάσει ξανα. οχι να γελάσει. να χαμογελάσει, γιατί όπως και εγώ έτσι και αυτή ξέχασε πως είναι το να χαμογελάς και να εννοείς το κάθε κλάσμα του δεφτερολέπτου που περνά χαμογελόντας όπως και εγώ, σε ευχαριστώ που την έκανες να ξαναυπάρξει και να ανεβεί στην επιφάνεια ξανα και να χαμογελά όπωσ της αξίζει. Μην δακρίσεις. Αλλά θυμίσου την πρώτη εικόνα που είχα σχηματίσει για σένα. Και χαμογέλα και εσύ. Πάρε και εσύ λίγη χαρά απο αυτή που δίνεις, χαμογέλα με την καρδια σου και αμα θες γέλα κιόλας, αρκή να είναι απο καρδιάς. Λένε πως ότι δίνεις πέρνεις. Δίνεις την χαρα και την ευτυχία αλλά πάρε και εσύ μερική απο αυτή που σου δίνουν. Εκτίμα κάθε μοναδική στιγμη που περνά, σταμάτα να ακούς βλακείες απο τον κάθε ψυχολογικα ανασφαλή ανθρωπο που προσπαθεί ν σου ρίξει το ηθικό. Χαλάρωσε άνηξε ενα μπουκάλι κρασί και απόλαφσε την διαδρομή του υπέροχου ταξιδιού που ξεκινά γιατί αξίζει και στις 2.