Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Κόσμος Εκτός Τροχιάς

Ερχόμαστε και φεύγουμαι . Γενιόμαστε και πεθαίνουμε. Αυτό που παραμένει είναι μονάχα οι αναμνήσεις. Καταπιαννόμαστε πάντοτε απο αυτά που ακούμε. Λόγια τα οποία δεν σιμωαδίζουν με την απλή λογική. Σενάρεια. Τύποποιημένες εικόνες. Άχριστες ελπίδες που σε οδηγού σε μια τάση φυγής για το αγνωστο.

Είμαι εδω. Ακομη είμαι εδω και πνίγομε σε ενα βαθή πιγάδη της μαύρης μου ψυχης. Μονάχα για να μίνω εδω. Να περιμένω. Μέχρι το άπιαστο τέλος.
Απλα και μόνο ζω με την ελπίδα ότι οι ελπίδες δεν εχουν χαθεί. Δεν βρίσκω πλέον νόημα στην ζωή μου. Απλά στέκομαι εδω, απαθής. Και περιμένω ποτε κάποιος θα ρθεί και θα μου δώσει ένα χαστούκι απο την πραγματικότητα και πάλι και να με ξαναρίξει στο βυθό της ονειρικήσ πλάνης, που εγώ ο ίδιος δημιούργησα για να ξεφύγω απο την απεσιόδοξη αυτή πραγματικότητα.
Να βυθίζωμε στον εαυτό μου για ώρεσ που μοίαζουν με αιώνες.  και να περιμένω εδώ πως κάποτε κάποιος, σαν εσένα, θα περάσει ξανα να με φέρει πίσο, εδώ. Μέχρι τότε θα κλίνω τον εαυτό μου σε ένα φέρτρο γεμάτο καρφιά απο φοβους περιμένοντας το μεγάλο τέλος η απλα την καινούργια αρχή που κάποιος θα μου δίξει και θα μου χαρίσει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου