Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Ατέλιοτες μέρες χορίς νόημα

Μια μοναχική μέρα φτάνει στο τέλος της.
Ίσος μέσα απο όλες αυτές τις σκέψεις να σκεύτηκα για λίγο
Ό,τι σκεύτηκες και εσύ
Είμαι εδώ. Συνεχίζω να αναπνέω, να βλέπω, να υπάρχω.
Όμως η παρουσία μου σε αυτό τον κόσμο ίσος και να μην είναι τόσο υπολογίσιμη.
Σταμάτησα να έχω συνήθιες. Ίσος σταμάτησα να υπάρχω για πολλούς. Υπάρχω όμως για όλους?
Θέτω συνεχώς ερωτήματα στον εαυτό μου. Παράξενα ερωτήματα που συνήθος μένουν αναπάντητα.
Και πάλι εδω θα είμαι αύριο. Να σκεύτομαι τα ίδια. Κάνοντας τίποτα. Χαραμίζοντας τον εαυτό μου για άλλη μια μέρα χωρίς νόημα, για άλλη μια μέρα της ανούσιας ζωής μου θα αναρωτιέμε πράγματα συμαντικά και ασύμαντα στα οποία στο πέρασμα των σκέψεων αυτών μερικές φορές μπορεί και να τρέξει ένα δάκρι. Ναι δάκρι. Απλά για να με ρίξει ακόμη 10 μέτρα πιο βαθιά απο εκεί που πιγόμουν.