Εσένα... Ποσο λίγο σε γνωρίζω κι όμως νιώθω την αναγκη να σου πω. Ποσο πολύ έχω την ανάγκη να σε αγκαλιάσω
Ξάγριπνος εδώ να κάθομε και να γράφω για εσενα σε ενα blog το οποιο πιθανόν να μην διαβαστει ποτέ. Σε ενα σκοτεινο σεντούκι κλείδωσα την ψυχη μου, μεσα εκεί. Εκει που δισβατα περνα ανθρωπινη πνοη... ξεχασα ποιος είμαι. θυμαμαι όμως το χρώμα της ψυχης σου.
Ξεδιαληνω της εικόνες στο μυαλό μου. Προσπαθώ σιγά σιγά να ξαναβρώ τον εαυτό μου. αυτή τη φορά όμωσ με ψαχνω σε εσένα.
Ψαχνω να βρω παριγορια σ'αυτα τα ανορθόγραφα λόγια.
Μηπωσ βρω ξανα τον εαυτο μου. Λεγοντασ τα καπου . Βγάζοντας τα απο μέσα μου ίσοσ επιστρέψω ξανα εκεί. Εκεί οπου άφησα παραμελημένη την δική μου ψυχη!
Ξάγριπνος εδώ να κάθομε και να γράφω για εσενα σε ενα blog το οποιο πιθανόν να μην διαβαστει ποτέ. Σε ενα σκοτεινο σεντούκι κλείδωσα την ψυχη μου, μεσα εκεί. Εκει που δισβατα περνα ανθρωπινη πνοη... ξεχασα ποιος είμαι. θυμαμαι όμως το χρώμα της ψυχης σου.
Ξεδιαληνω της εικόνες στο μυαλό μου. Προσπαθώ σιγά σιγά να ξαναβρώ τον εαυτό μου. αυτή τη φορά όμωσ με ψαχνω σε εσένα.
Ψαχνω να βρω παριγορια σ'αυτα τα ανορθόγραφα λόγια.
Μηπωσ βρω ξανα τον εαυτο μου. Λεγοντασ τα καπου . Βγάζοντας τα απο μέσα μου ίσοσ επιστρέψω ξανα εκεί. Εκεί οπου άφησα παραμελημένη την δική μου ψυχη!
Όμορφο..με εκφράζει απόλυτα αυτό που έγραψες. Καλή συνέχεια με το blog
ΑπάντησηΔιαγραφήEυχαριστώ. Το έγραψα επιδή το είχα ανάγκη :) επίσης
ΑπάντησηΔιαγραφή